پسر بچه ای یک برگ کاغذ به مادرش داد

مادرکه در حال آشپزی بود،

دستهایش راباحوله تمیزكرد و نوشته را باصداي بلند خواند

اونوشته بود:

صورتحساب!!!!!

کوتاه کردن چمن باغچه 5.000 تومان 

مراقبت از برادر کوچکم 2.000 تومان 

نمره ریاضی خوبی که گرفتم 3.000 تومان 

بیرون بردن زباله 1000 تومان 

جمع بدهی شما به من :12.000 تومان

مادر نگاهي به چشمان منتظر پسرش انداخت چندلحظه خاطراتش را مرور کرد

و سپس قلم را برداشت و پشت برگه صورتحساب نوشت

بابت 9 ماه بارداری که در وجودم رشد کردی هیچ 

بابت تمام شبهائی که به پایت نشستم و برایت دعا کردم هیچ 

بابت تمام زحماتی که در این چند سال کشیدم تا تو بزرگ شوی هیچ 

بابت غذا ، نظافت تو ، اسباب بازی هایت هيچ 

و اگر شما اینها را جمع بزنی خواهی دید که هزینه عشق واقعی من به تو هیچ است 

وقتی پسر آن چه را که مادرش نوشته بود خواند

چشمانش پر از اشک شد ودر حالی که به مادرش نگاه می کرد

گفت: مامان ... دوستت دارم 

آنگاه قلم را برداشت و زیر صورتحساب نوشت قبلا بطوركامل پرداخت شده..

نتیجه گیری اخلاقی

قابل توجه اونايي كه فكر مي كنن زمان آنها را بزرگ کرده

و حالا که بزرگ شدن خدا را هم بنده نیستند

نتیجه گیری منطقی

جایی که احساسات پا میذاره منطق کورميشه 

مادر متوجه نشد که پسرش داره سرش کلاه ميذاره

جمع بدهی میشه 11.000 تومان نه  12000تومان!!!!!!!

آنجا که درخت بید به آب می رسد، یک بچه قورباغه و یک کرم همدیگر را دیدند

آن ها توی چشم های ریز هم نگاه کردند...... 

وعاشق هم شدند. کرم،رنگین کمان زیبای بچه قورباغه شد،

 وبچه قورباغه،مروارید سیاه ودرخشان کرم...

بچه قورباغه گفت: "من عاشق سرتا پای تو هستم".

کرم گفت: "من هم عاشق سرتا پای تو هستم.

قول بده که هیچ وقت تغییر نمی کنی".

بچه قورباغه گفت :"قول می دهم".ولی بچه قورباغه نتوانست سر قولش بماند.

او تغییر کرد. درست مثل هوا که تغییر می کند.

دفعه‌ی بعد که آنها همدیگر را دیدند،بچه قورباغه دو تا پا درآورده بود.

کرم گفت:"تو زیر قولت زدی".

بچه قورباغه التماس کرد: "من را ببخش دست خودم نبود...

من این پا ها را نمی خواهم...

من فقط رنگین کمان زیبای خودم را می خواهم".

کرم گفت: "من هم مروارید سیاه و درخشان خودم را می خواهم.

قول بده که دیگر تغییر نمیکنی". بچه قورباغه گفت: "قول می دهم".

ولی مثل عوض شدن فصل‌ها، دفعه‌ی بعد که آن‌ها همدیگر را دیدند،

بچه قورباغه هم تغییر کرده بود. دو تا دست درآورده بود.

کرم گریه کرد: "این دفعه ی دوم است که زیر قولت زدی".

بچه قورباغه التماس کرد:"من را ببخش. دست خودم نبود.

من این دست ها را نمی خواهم...

من فقط رنگین کمان زیبای خودم را می خواهم".

کرم گفت: "و من هم مروارید سیاه و درخشان خودم را...

این دفعه‌ی آخر است که می بخشمت".

ولی بچه قورباغه نتوانست سر قولش بماند. او تغییر کرد.

درست مثل دنیا که تغییر می کند.

دفعه‌ی بعد که آن‌ها همدیگر را دیدند، او دم نداشت.

کرم گفت:"تو سه بار زیر قولت زدی و حالا هم دیگر دل من را شکستی".

بچه قورباغه گفت: "ولی تو رنگین کمان زیبای من هستی".

کرم: "آره، ولی تو دیگر مروارید سیاه ودرخشان من نیستی. خداحافظ".

کرم از شاخه‌ی بید بالا رفت و آنقدر به حال خودش گریه کرد تا خوابش برد.

یک شب گرم و مهتابی،کرم از خواب بیدار شد... آسمان عوض شده بود،

درخت ها عوض شده بودند همه چیز عوض شده بود...

اما علاقه‌ی او به بچه قورباغه تغییر نکرده بود.

با این که بچه قورباغه زیر قولش زده بود، اما او تصمیم گرفت ببخشدش...

بال‌هایش را خشک کرد. بال بال زد و پایین رفت تا بچه قورباغه را پیدا کند...

آنجا که درخت بید به آب می رسد،

یک قورباغه روی یک برگ گل سوسن نشسته بود.

 پروانه گفت: "بخشید شما مروارید..."ولی قبل از اینکه بتواند

 بگوید :"...سیاه و درخشانم را ندیدید؟"

قورباغه جهید بالا و او را بلعید، و درسته قورتش داد.

و حالا قورباغه آنجا منتظر است......

با شیفتگی به رنگین کمان زیبایش فکر می‌کند....

نمی داند که کجا رفته....

ابلیس را دید که با انواع طنابها به دوش درگذر است.

کنجکاو شد و پرسید: ای ابلیس ، این طنابها برای چیست؟

جواب داد: برای اسارت آدمیزاد.

طنابهای نازک برای افراد ضعیف النفس و سست ایمان ،

طناب های کلفت هم برای آنانی که دیر وسوسه می شوند...

سپس از کیسه ای طناب های پاره شده را بیرون ریخت و گفت :

اینها را هم انسان های باایمان که راضی به رضای خدایند

و اعتماد به نفس داشتند، پاره کرده اند و اسارت را نپذیرفتند.

مرد گفت طناب من کدام است ؟

ابلیس گفت : اگر کمکم کنی که این ریسمان های پاره را گره زنم،

خطای تو را به حساب دیگران می گذارم

مرد قبول کرد .

ابلیس خنده کنان گفت :

عجب ، با این ریسمان های پاره هم می شود

انسان هایی چون تو را به بندگی گرفت...!